Nasi goreng van opa

Dit is toch wel een van mijn favoriete gerechten. Makkelijk te maken en heerlijk smaakvol met weinig ingrediënten, een echte guilty pleasure. Wanneer ik nasi goreng maak is mijn vriend ook altijd erg blij en wij eten dit niet alleen als avondeten maar ook als ontbijt of lunch, of ja, ik dan. Een echt geluksmomentje in de ochtend!

Hoe het komt dat mijn nasi goreng zo smaakvol is? Ik denk dat dit komt door de liefde waarmee het gemaakt wordt. Toen opa nog leefde en er stond nasi goreng op het aanrecht pakte ik vaak meteen een bordje bij aankomst, en dan maakte het niet uit hoe laat het was. Of ik trok de ijskast open om te zien of er nog wat lekkers in zat. Mijn oom woont nog steeds in het huis van mijn opa en telkens als ik daar ben, verval ik in hetzelfde patroon: even checken of er nasi goreng is want ook mijn oom is hierin een echte chef. Onderling strijden wij dan ook wie er nu de lekkerste nasi goreng maakt maar volgens mijn oom mis ik iets essentieels namelijk de pan van opa die hij heeft waarin het gemaakt wordt.

Het grappige is dat opa soms geen zin had om nasi goreng te maken en wat hij dan deed was een grote bak nasi goreng kopen bij de supermarkt en deze op smaak maken. Ik zeg je eerlijk dat het onderscheid echt moeilijk te maken was. Vaak maakte hij het natuurlijk zelf en dan pestte ik hem er mee door hem zogenaamd niet te geloven wat resulteerde in vaker zelfgemaakte nasi goreng van opa.

Als ik nasi goreng bij opa maakte, of iets anders, keek hij goed mee of beter gezegd: hij bemoeide zich overal mee, tot aan het vasthouden van mijn mes aan toe. Een keer zei mijn oom tegen opa: ‘laat haar nou, je maakt haar zenuwachtig’. Dat klopte ook wel want door het bemoeien van opa maakte ik juist ‘foutjes’ bijvoorbeeld door de uien net wat groter te snijden. Ik weet heus wel dat hij dit deed uit bezorgdheid want hij wilde natuurlijk dat ik voorzichtig sneed en mijn vingers eraan liet maar dit is ook een trekje voor Indische mensen want ik doe het zelf namelijk ook wanneer Siem iets maakt.

Ik ben blij en trots dat ik zo veel met mijn opa heb mogen koken en dat ik veel van hem heb geleerd zoals proeven en niet koken met vaste maten. Dit resulteert in het feit dat mijn nasi goreng, zoals opa zei, nooit hetzelfde zal smaken. Een echte chef-kok ben ik natuurlijk niet maar ik kook wel met liefde en opa in mijn gedachten.

Nu wil ik graag ons recept met jullie delen want zoals ik al eerder aangaf, nasi goreng kan is simpel te maken en kan je altijd eten.

Benodigdheden:

 Witte rijst, liefst basmati rijst want nasi goreng valt en staat echt met de juiste     rijst
 Halve prei
 Een ui
 Gerookte spekjes
 Knoflookpoeder, 2 theelepels
 2 eieren
 Trassi of visolie
 Kippenbouillon poeder, 1 theelepel
 Shari’s Super Sambal, smaak naar keuze
Werkwijze:

De rijst kook je zoals op de verpakking staat aangegeven. Dit zet je als eerste op zodat je kan beginnen met de bumbu.

Bak de spekjes in het eigen vet in de wadjang maar niet te knapperig. Als de spekjes aan het bakken zijn snijd je de ui in halve ringen. Je kan ze nog kleiner maken, net wat jij lekker vindt! Wanneer de spekjes goed zijn, voeg je de uien toe en laat je 2 a 3 minuten mee bakken. Ik gebruik vaak visolie uit pure luiigheid wanneer ik geen zin heb om trassi te snijden maar wanneer je trassi gebruikt is een volle theelepel voldoende. Wanneer je visolie gebruikt zijn twee eetlepels goed, maar ook dit is weer naar smaak. Doe er vervolgens shari’s super sambal en knoflookpoeder bij en laat dit meebakken. Ik gebruik vaak Opa’s sambal (lekker toepasselijk) omdat deze erg scherp is en daar houd ik van. Dan zet je de pan op hoog vuur en voeg je de twee eieren toe. Zorg ervoor dat je goed roert want anders bakt het aan en dat smaakt niet lekker. Het vuur mag weer zachter en de in halve ringen gesneden prei kan worden toegevoegd. Tot slot wanneer de bumbu klaar is schep je de rijst erdoorheen en strooi je de kippenbouillon eroverheen.

 Selamat makan!